Mektubunuz var!

Gülperi Anneyiz.biz’den bu yana okurum.

Pozitifliği, zerafetiyle dikkat çeken, özverili biri.

Yorumlarının inceliğini çok sevdiğim için, kendisinden anne olunca köşemde yayımlamak üzere bir yazı yazmasını rica etmiştim.

Sağolsun kırmadı, bu yazısıyla aramıza katıldı:

 

Kollarımın arasında minicik bir paket

 

Hafızamda rüya ile gerçek arasında hatırladığım bir sahne var:

Gözlerimi açıyorum, çok ama çok yorgun hissederken başımı sol göğsümün üzerine çeviriyorum ,  minicik bir şey orada duruyor.

9 aydır hayalini kurduğum, merakla beklediğim, nasıl olacak acaba diye heyecanlandığım an gerçekleşmiş nihayet.

O kadar küçük, o kadar savunmasız ve o kadar herşeyden habersiz ki gözlerim doluyor, sol göğsümde başının değdiği yerde garip bir sıcaklık ve sızlama ile bir anda tüm yorgunluğumun geçtiğini ve artık hiç birşeyin eskisi gibi olmayacağını hissediyorum. Huzur içinde gözlerimi kapatıp uykuya dalarken şükrediyorum içimden, miniğimi sağ salim kucağıma alabildiğim, o mis gibi bebek kokusunu içime çekebildiğim ve bu kadar tatlı bir bebeğe sahip olabildiğim için sadece şükrediyorum. İşte anneliğimin ilk saatlerinde hissettiklerim bunlar.

Şimdi oğlum 4.ayını bitirdi. Bu günlerin bir daha geri gelmeyeceğini bildiğim için her anının tadını çıkartmaya çalışıyorum.

Mutlu bir anneyim çünkü beni görür görmez çapkın çapkın gülümseyerek bana karşılık veren, dakikalarca yatağında ‘agu’ sesleri çıkartıp hiç sıkılmadan benimle sohbet eden, geceleri huzur içinde uyuyabilen sağlıklı bir evlat nasip etti Allah bana. Doğduğu günden beri hiçbir sorun çıkartmadı, yormadı, üzmedi beni.  Sanki onu ne kadar çok istediğimi bilerek geldi bu dünyaya ve hemen adapte oldu hayatımıza.

O minicik gözlere her baktığmda saflığı , huzuru , mutluluğu görüyorum ve bu duyguları ömrünün sonuna kadar hiç kaybetmemesi için dua ediyorum..

Sevgili Nur’cum ; özenle hazırladığın bu güzel ortamda bana yer ayırdığın için sana çok teşekkür ediyorum. Biliyorsun seviyorum sizi : )

Gülperi Makaracı